سیروس همتی در گفت‌وگو با حوزه هنری استان قم؛
دور نمی‌بینم روزهایی را که شاهد اجرای بچه‌های مسجد در جشنواره‌های معتبر ملی و منطقه‌ای باشیم
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما) استان قم، «سیروس همتی» بازیگر و کارگردان نام‌آشنای تئاتر طی دو روز 17 و 18 اسفند ماه در قم داور بخش آقایان دومین جشنواره تئاتر مردمی بچه‌های مسجد این استان بود. حوزه هنری استان قم در حاشیه برگزاری این جشنواره گفتگویی با وی درباره تئاتر بچه‌های مسجد و سطح کیفی و کمی این جشنواره داشته است که در ادامه میخوانید.
ارزیابی شما از سطح کمی و کیفی جشنواره تئاتر بچه‌های مسجد در قم چیست؟
ابتدا بگویم خیلی خوشحال و مسرورم از اینکه داور دومین جشنواره استانی بچه‌های مسجد در قم هستم. آن هم در قم که با توجه به آن چیزی که دیدم و شنیدم از بین 200 و خورده‌ای گروه‌های نمایشی ثبت شده بچه‌های مسجد در کشور، 64 گروه از این استان است. به شدت از این بابت خوشحالم.
ارزیابی جشنواره هم وقتی در دوره دوم هستیم کمی تا قسمتی سخت است. اگر بنده در دور اول هم بازبین، بازخوان یا داور بودم بهتر و شفاف‌تر می‌توانستم به این سوال جواب بدهم. بنابراین فقط به این دوره و داوری خودم در این دوره بسنده می‌کنم. حقیقتش شنیده بودم که اتفاقات خوبی در حال افتادن است، وقتی آمدم، شنیده‌ها به دیده‌ها تبدیل شد. دقیقا همه 11 کاری که در بخش آقایان دیدم، ویژگی‌های تئاتر مسجد را داشت. اول اینکه وقتی می‌گوئیم بچه‌های مسجد هم بچه هستند. گروه کودک و نوجوان و در بعضی مواقع گروه‌های جیم، دال و ه و بچه‌های دبیرستان را هم شامل می‌شدند. همچنین موضوعات هم موضوعات مسجدی بود. خوشحالم از اینکه شاهد چند کار خوب بودیم که به شدت انسجام و تمامی قابلیت‌های یک تئاتر گروهی و مسجدی را داشت و از این بابت به خودم بالیدم. مهم تر از همه اینکه ثبت 64 گروه از قم در میان گروه‌های تئاتری کل کشور، واقعا برای من یک عدد قابل توجه است. این نشان از زحمت بالای حوزه هنری قم و مشخصاً مسئولین گروه تئاتر بچه‌های مسجد در این استان دارد.
نقطه قوت این جشنواره چه بود؟
جشنواره بچه‌های مسجد مانند اغلب جشنواره‌ها قطعاً با بودجه قابل مناسب و قابل توجه، مانند دیگر جشنواره‌ها هم به لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی ارتقاء قابل توجه و چشمگیری پیدا می‌کند. این موضوعی است که گریبان گیر همه جشنواره‌هاست و جشنواره بچه‌های مسجد هم از این مسئله مثتثنا نیست.
اما نکته‌ای که لزومش را احساس می‌کنم حضور مربی کاربلد بالای سر این گروه‌های خودجوش بچه‌های مسجد است. نیرو و قوه‌ی گروهی بالفعل را با تکنیک، مطالعه و جدا کردن سره از ناسره می‌توان به بالفعل تبدیل کرد. این باعث ارتقاء و جهش کیفیت کار گروه‌ها خواهد شد. تئاتر ما به آن مفهوم نابش که برگرفته از آیین‌ها، سنت‌هایمان و اعتقادات اسلامی است در تئاتر بچه‌های مسجد بروز پیدا می‌کند.
بنابراین احساس می‌کنم لزوم حضور یک مربی خوب تئاتر در کنار این گروه‌ها و مهم‌تر از آن بودجه قابل توجه کاملا احساس می‌شود. البته که اگر بودجه باشد مربی بهتر، کارآزموده‌تر، دبیرتر و مدبرتر را هم با تعامل می‌توان بالای سر گروه‌ها آورد.
آیا آنچه در قم دیدید در مسیر تعریف شده برای جریان بچه های مسجد هست؟
چیزی که من در قم دیدم برایم تداعی آن فعالیتی بود که در مسجد خودمان یعنی مسجد سیدالشهداء در محله جوادیه داشتیم. من با مرحوم علی سیلمانی هم کوچه بودم و در مسجد سیدالشهدا فعالیت می‌کردیم. فعالیت‌های ما فقط جنبه هنری نداشت. جنبه فرهنگی هم داشت به این معنا که مربی‌مان به ما کتاب می‌داد و از ما خلاصه یه خطی کتاب را می‌خواست و ما می‌رفتیم، می‌خواندیم و خلاصش را ارائه می‌کردیم و او به ما کارت آفرین و صدآفرین می‌داد. وقتی تعداد کارت‌ها به 10 می‌رسید یکی از کتاب‌های انتخابی کتابخانه روا با مهر مسجد و امضای خودش به ما هدیه می‌کرد. ما در هر زمینه‌ای به هرحال بچه مسجد بودیم. حتی بعد از اذان یا قبل از اذان می‌رفتیم مسجد و خیلی از کارهای درسی‌مان را در همان مسجد انجام می‌دادیم. اِشکال‌های درسی‌مان را هم همان‌جا و به کمک یکدیگر رفع می‌کردیم.
یکی از فعالیت‌های فرهنگی ما در آن سال‌ها تئاتری بود که در دهه فجر، در اعیاد اعیاد شعبانیه، بخصوص در نیمه شعبان آماده و اجرا می‌شد. تئاترها اگرچه جنبه فنی نداشت ولی جنبه طنز و فکاهی داشت و من به شخصه بخش قابل توجهی از شکل‌گیری تئاتر در وجودم را در آن دوران مرهون و مدیون مسجد و تئاتر مسجد هستم. مربی‌هایی که بالای سرمان بود، کسی نبود که کم و بیش تئاتر می دید یا تئاتر کار کرده باشد. گاهی به ذهنش می‌رسید و یک پیشنهادهایی می‌داد اما در همین سطح بود. امروز باور دارم به اینکه اگر وجه تخصصی کارهای تولیدی مسجد بالاتر برود، دور نمی‌بینم روزهایی را که در جشنواره‌های معتبر منطقه‌ای، ملی و حتی جشنواره فجر کارهایی از بچه‌های مسجد را ببینیم. این را جدی می‌گویم.
چه چشم‌اندازی برای جریان بچه‌های مسجد در آینده تئاتر می‌بینید؟
اگر مواردی که در همین گفتگو عرض کردم اتفاق بیفتد که البته بخشی از آن از طرف مسئولین و بخشی از طرف علاقهمندان و عاشقان باید تامین شود، تئاتر بچه‌های مسجد چشم‌انداز خوبی خواهد داشت. تکرار می‌کنم اصلا بعید نیست که در آینده و با توجه به آنچه طی این دو روز دیدم، در جشنواره‌های فجر، جشنواره‌های ملی و مذهبی همچون جشنواره رضوی، جشنواره‌های استان قم وحتی جشنواره بین المللی محمد رسوال الله که سال پیش به صورت نمایشنامه برگزار شد و در سال‌های آتی به صورت نمایش برگزار خواهد شد، کارهایی از بچه‌های مسجد حضور داشته باشد، هیچ بعید نیست.